Maurice
‘Ik vond het in één woord; geweldig!'
Al acht jaar komt Maurice bij Diverz, vanaf dat hij een jaar of vijftien was. Hij kan zich nog goed herinneren hoe dat ging. ‘Ik hing toen regelmatig rond bij winkelcentrum Walburg, vlakbij mijn huis, om te chillen met vrienden. Daar werden we aangesproken door jongerenwerker Mike. Hij was een bekende rapper en echt een voorbeeld voor ons. Hij zei dat we bij Jongerencentrum Mikado konden komen en daar iets met muziek konden gaan doen.’ De aanpak van Mike werkte; Maurice en zijn vrienden gingen naar Mikado, waar ze met Mike een aantal muziekprojecten deden. Ook leerde Maurice daar jongerenwerker Fatima kennen.
Fatima is een oude rot in het vak. Al bijna vijfentwintig jaar is ze werkzaam voor de lokale welzijnsorganisatie, nu Diverz, het grootste deel van de tijd met jongeren. Iedere dinsdag- en donderdagavond en vaak ook in het weekend is ze aanwezig in Mikado, en begeleidt daar onder anderen de jongeren die daar komen of als vrijwilliger werkzaam zijn. ‘Er is even sprake van geweest dat Mikado op andere avonden open zou gaan, minder open zou zijn of zelfs zou sluiten, maar daar ben ik echt voor gaan liggen. Het is zo belangrijk dat de jongeren ons weten te vinden en dat ze hier terecht kunnen. Dat moet niet veranderen!’, vertelt Fatima.
Mikado heeft een stedelijke ‘huiskamerfunctie’: jongeren kunnen er terecht met vragen over alles waar ze mee zitten, ze kunnen informatie krijgen over de meest uiteenlopende onderwerpen die belangrijk zijn in de leefwereld van jongeren en er is altijd plek voor ondersteuning bij activiteiten die de jongeren zelf willen organiseren. Ook beschikt Mikado over allerlei faciliteiten waar de jongeren gebruik van kunnen maken. Zo is er een DJ-studio, tafelvoetbal en een Playstation, er zijn dartborden, er is een ruimte waar jongeren streetdance kunnen doen en een prachtige keuken waar ze regelmatig zelf koken. In het aangrenzende muzikantencentrum Diverzity, dat ook door Diverz beheerd wordt, zijn instrumenten en kunnen de jongeren muziek maken en opnemen in de opnamestudio, of oefenen met een bandje in een van de aanwezige oefenruimtes, al dan niet onder professionele begeleiding. Maurice begon met muziek maken – in navolging van voorbeeld Mike – en ontwikkelde zich geleidelijk meer richting visuele kunst. Inmiddels noemt hij zich ‘urbex fotograaf en videomaker’.
Fatima zag meteen dat Maurice talent had. Ze weet precies hoe ze de jongeren daarop kan aanspreken en probeert jongeren te motiveren om iets met hun talent te doen. Vaak ligt bij haar aanpak de nadruk op talentontwikkeling. ‘Kunst, cultuur, sport en muziek vormen dé manier om ergens te komen’, vertelt ze enthousiast, ‘en dat was ook bij Maurice het geval.’ Ze zag veel van zijn werk, en dacht meteen ‘hier moeten we écht iets mee doen’. Zo ontstond het idee van een échte expositie. In samenwerking met de gemeente, de plaatselijke fotoclub en een professionele fotograaf kwam die expositie tot stand en kon Maurice zijn werk tentoonstellen in het gemeentehuis van Zwijndrecht. ‘Toen de beleidsmedewerker van de gemeente en Fatima het voorstelden, moest ik natuurlijk eerst even met mijn urbex-maatje, met wie ik de foto’s had gemaakt, overleggen. Al jaren fotograferen we samen op verlaten industrieterreinen en in oude fabriekspanden. Ook hij was meteen hartstikke enthousiast.’ Vele telefoontjes, overleggen en vergaderingen later opende op 11 maart de expositie ‘Urbex’ van Maurice en zijn goede vriend Arko en leden van de fotoclub.
Modeljongere
Zo goed als het met Maurice gaat, gaat het natuurlijk niet met alle jongeren. ‘Maurice is echt wel een modeljongere,’ beschouwt Fatima,‘hij houdt zich aan zijn afspraken, hij wil meewerken, is altijd positief.’ Dat gebruikt ze ook in de begeleiding van andere jongeren. Maurice gaf bijvoorbeeld een graffiti-workshop aan jongere kinderen. En laatst nog wist Maurice met zijn peptalk een andere jongere zo te motiveren dat die het bijltje er niet bij neergooide, maar verder ging en het project waaraan hij begonnen was afmaakte. ‘Soms werkt een peer-to-peer benadering gewoon beter’, concludeert Fatima nuchter. Het past dan ook goed bij de manier waarop ze haar werk doet: laagdrempelig, aansluiten bij de behoeften van de jongeren, en niet opdringen of afdwingen. ‘Want als het nodig is, komen ze toch wel’, weet Fatima dankzij haar jarenlange ervaring.
Maurice blikt meer dan tevreden terug op zijn expositie en het project met de gemeente: ‘Ik vond het in één woord; geweldig!’ De trots valt van zijn gezicht af te lezen. Hij heeft er veel van geleerd, want het werd niet vóór hem, maar mét hem georganiseerd. In eigen woorden: ‘Contacten leggen, netwerken. Ik weet nu hoe je dat moet doen en hoe ik dat ook zelf zou kunnen.’ Fatima vult aan: ‘Samenwerken, overleggen. Dat zijn ook vaardigheden die je daar heb gebruikt.’
Dat Maurice hiermee verder wil, staat als een paal boven water. Naast zijn werk in de groenvoorziening hoopt hij zijn fotowerk verder uit te bouwen om daar uiteindelijk ook een inkomen aan te kunnen overhouden. Fatima ziet dat wel gebeuren: ‘Dat kan je stap voor stap opbouwen. Je hebt écht talent.’
